Energiespel in gemeenteraad 11 dec 2018

Het is heel gemakkelijk om als politieke partij ‘succes’ te hebben door iedereen naar de mond te praten. Dus bijvoorbeeld alle voorzieningen moeten in stand blijven, maar de belasting mag niet verhoogd worden. Of nieuwe ontwikkelingen zijn ‘niet bekend bij onze inwoners en dus ongewenst’. Denk hierbij aan het actuele dossier windmolens en zonneparken als onderdeel van de energietransitie en het Klimaatakkoord.
Juist bij dit soort moeilijke onderwerpen mag je als politicus niet wegduiken, maar dien je na te gaan wat heb je er zelf aan gedaan om meer bekendheid te geven aan het onderwerp en wat weten wij meer dan onze inwoners. Over zonne- en windenergie is bijvoorbeeld al op 11 december 2018 (!) een bijeenkomst geweest met raadsleden. Heeft u daar iets over gelezen? (Zie hier het verslag van die bijeenkomst ‘Nietsdoen is geen optie: Raadsinformatieavond 9 februari 2021 – Gemeente Waalre bij agendapunt 2, bijlage 1b https://api1.ibabs.eu/publicdownload.aspx?site=Waalre&id=72729a2e-a441-40a0-a3f2-d10af18c668e)
ZW14 is zich -helaas- ook pas sinds een half jaar goed bewust van de grote lokale uitdaging van de energietransitie. Maar in plaats van wegduiken proberen wij alle mogelijk informatie te verzamelen en ook te delen met inwoners. Via openbare platforms (deze website, twitter en onze facebookpagina), maar ook in persoonlijke contacten met inwoners en bedrijven. Niet dat wij nu het antwoord hebben, maar alleen door er met elkaar over te hebben, komen we verder.
Een echte politicus durft ook standpunten te verdedigen die schijnbaar impopulair zijn. Dat vergt moed en creativiteit en vooral inspanning, omdat kennis vergaren en overbrengen van kennis en debat keihard werken is. Soms lijkt dat een gevecht tegen windmolens. Maar Don Quichot liet zich ook niet van de wijs brengen.

Op 1 juni 2021 neemt de gemeenteraad (zie vergadering hier) een besluit of ze wel of niet de zoekgebieden in de Regionale Energie Strategie handhaaft. Dan zal ook blijken of er in de politiek van Waalre ‘free riders‘ zijn, die -zodra ze zien dat er toch wel een meerderheid is voor een schijnbaar impopulair besluit- zelf gauw tegenstemmen

Uit het verslag van de bijeenkomst van 11 december 2018: